Μάταιες Ελπίδες

J. Moravec, 1937

Παίζουν τα Λευκά και κερδίζουν (+-) 

Οι πιο ωραίοι και θαυμάσιοι συνδυασμοί ξεπετάγονται συχνά  

από θέσεις που δεν προδικάζουν κάτι τέτοιο. Θα χρειαζόταν να  

διαθέτει κανείς τις ικανότητες ενός Σέρλοκ Χόλμς για να μπορέσει 

ν’ αντιληφθεί και να "δει" την ειδοποιό διαφορά που κάνει τα  

Λευκά να ελπίζουν για τη νίκη. Στη θέση του διαγράμματος 
βλέπουμε  ότι τα Λευκά, που έχουν τη κίνηση, θέτουν σ’εφαρμογή
το εκπληκτικό τους σχέδιο απ’ όπου τα μαύρα δεν μπορούν ούτε 
να ξεφύγουν,ούτε ν’  αλλάξουν τη πορεία του παιγνιδιού. 
Υποτάσσονται στη μοίρα τους και ακολουθούν τη πορεία που 
τους χαράζουν τα λευκά,ελπίζοντας σ’ ένα στραβοπάτημα των
λευκών που δε γίνεται όμως ποτέ.Εάν περιστρέψουμε τη σκακιέρα
κατά 180⁰,ώστε το  "α1" να γίνει "θ8",βλέπουμε την ίδια αντίθετη
συμμετρική θέση,με διαφορετικά όμως χρώματα κομματιών, με τη
μόνη διαφορά ότι παίζουν τα μαύρα και κερδίζουν.

Το πως κερδίζουν,θα το δείτε όταν δημοσιευθεί η λύση του 
αρχικού προβλήματος. 

 

"Οι Σκακιστές", λιθογραφία,1986 

Τη θέση αυτή την αποτύπωσε σε λιθογραφία ο αείμνηστος 

σκακιστής, Πρωταθλητής Ελλάδος το 1949, και χαράκτης Φώτης 
Μαστιχιάδης με το τίτλο:"Οι Σκακιστές".

O Josef Moravec (1882-1969) ήταν ένας λαμπρός Τσέχος συνθέτης πρώτης 

γενιάς που είχε μια μακροχρόνια και διακεκριμένη σταδιοδρομία. Συνέθεσε 

πάνω από 200 σπουδές -μελέτες και φινάλε. Ο Moravec κέρδισε μια φήμη 

στη σύνταξη των άριστων μελετών με Πύργο εναντίον πιονιού. Πολλοί 
συνθέτες θα θεωρούσαν αυτό ως απίθανο υλικό στ’ οποίο να παραγάγει 
οτιδήποτε τρομερό και συναρπαστικό.

Η ιδέα της θυσίας του Πύργου να φέρει το βασιλιά σε ένα δυσμενές τετράγωνο

προέρχεται από μια παρτίδα σ’ ένα διάσημο ταυτόχρονο παιχνίδι 
(simultaneous) που έδωσε ο Emanuel Lasker στις Η.Π.Α. το 1903.

Μαζί με τη λύση θα παρουσιάσω τη παρτίδα με την επίμαχη θέση και τη θέση
της λιθογραφίας με τη λύση.

Το Πρόβλημα του Κέϊκ

Αυτή είναι μια ελεύθερη μετάφραση μιας ιστορίας που δημοσιεύθηκε στο
Γαλλικό σκακιστικό περιοδικό "Les Cahiers de l'Echiquier Français ",
στο τεύχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 1936. Η ιστορία, τα προβλήματα και
το σχέδιο είναι του V. Barthe.
Κάποτε ένας  σκακιστής και φίλος του καλού φαϊτού προσκάλεσε έναν φίλο του, επίσης σκακιστή ο οποίος ονομαζόταν  Onésime Xadrez, στο σπίτι του. 

 

Μετά το γεύμα προς τιμή του φιλοξενούμενου του πρόσφερε ένα κέϊκ διακοσμημένο με μία σκακιστική σύνθεση δικής του συνθέσεως, μια και ήταν και συνθέτης του καλλιτεχνικού σκακιού εκτός από σκακιστής. Η σύνθεση ήταν συμβολική δεδομένου ότι σχημάτιζε το αρχικό γράμμα "Ο" του ονόματος του φίλου του. Βλέπε κατωτέρω διάγραμμα 1:

 Διάγραμμα 1
Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε 2 κινήσεις (2#)

 Πριν  φέρει το κέϊκ στο τραπέζι, ο μάγειρας το έκοψε σε τέσσερα κομμάτια. Αλλά δυστυχία του, μόλις επρόκειτο να το σερβίρει σκόνταψε στο χαλί και έπεσε κάτω στο πάτωμα, φυσικά, μαζί με το κέϊκ. Μαζεύοντας τα κομμάτια από κάτω τα έβαλε γρήγορα ξανά στην πιατέλα απρόσεκτα 
ανακατεμένα. Η διακόσμηση στο κέϊκ, μετά το πέσιμο του μάγειρα, άλλαξε μορφή.Βλέπε κατωτέρω διάγραμμα 2:

 

Διάγραμμα 2

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε 2 κινήσεις (2#)

 Ο οικοδεσπότης παρατηρώντας ότι η σύνθεση είχε καταστραφεί και μαζί η έκπληξη που είχε ετοιμάσει για τον φίλο του άρχισε να παρατηρεί το μάγειρα για την απροσεξία του. Ο φίλος του εντούτοις κοίταζε επίμονα και προσεκτικά το κέϊκ και ξαφνικά αναφώνησε:

-"Ηρέμησε φίλε μου, τίποτε δεν καταστράφηκε. Τα κομμάτια τώρα σχηματίζουν το αρχικό γράμμα "Χ" του επιθέτου μου και πάλι τα Λευκά κάνουν ματ σε δύο κινήσεις."

Βλέπε ανωτέρω διάγραμμα 2:

Πηγή:  

Chess Graphics, a collection devoted to all aspects of chess graphics

(Paintings, drawings, stories and other pictures}

   

Μια Σύνθεση με Ιστορία και…Δίλημμα

G. E. Barbier/J. L. F. Saavedra

"Glasgow Weekly Citizen",1895

 

Παίζουν τα Λευκά και κερδίζουν (+-)

 Λύση

1.γ7!,Πδ6+ 2.Ρβ5!(Εάν 2.Ργ5;,Πδ1! 3.~,Πγ1=),Πδ5+ 3.Ρβ4!,Πδ4+ 4.Ργ3,Πδ15.Ργ2,Πδ4! 6.γ8 = Π!(Εάν 6.γ8 = Β;;,Πγ4+!! 7.Β:Π = Πατ!),Πα4 7.Ρβ3,Ρβ18.Ρ:Π+ -

Για την ανωτέρω θέση υπάρχει και η εξής εκδοχή, να προέρχεται από την παρτίδα μεταξύ των Richard Henry Falkland Fenton (1837-1916) εδώ, ερασιτέχνη σκακιστή, και του Williiam Norwood Potter (1840-1895) εδώ, πολύ ισχυρό σκακιστή της εποχής εκείνης, που παίχθηκε στο Λονδίνο το 1875. Ο Potter επειδή ήταν ισχυρότερος παίκτης έδωσε τα εξής πλεονεκτήματα στον R. Fenton :
α) Αφαιρέστε από τη σκακιέρα το Μαύρο πιόνι «ζ7».
β) Ο Λευκός παίζει τις δύο πρώτες κινήσεις.

Γαλλική Άμυνα

Λονδίνο,1875

Λευκά: Richard Henry Falkland Fenton.

Μαύρα: Williiam Norwood Potter.

1.e4 2.d4 e6 3.Bd3 Qe7 4.Se2 d6 5.Sbc3 Sc6 6.a3 g6 7.O-O Lg7 8.Be3 Sf6 9.h3 a6 10.f4 d5 11.e5 Sd7 12.f5 gxf5 13.Bxf5 exf5 14.Sxd5 Qd8 15.Sef4 Sdxe5 16.dxe5 O-O 17.Qh5 Bxe5 18.Rad1 Qe8 19.Qh4 Rf7 20.Rfe1 Qf8 21.b4 b6 22.c4 Bd7 23.Sd3 Qg7 24.Bf4 Bxf4 25.S3xf4 Se5 26.Sf6+ Qxf6 27.Qxf6 Rxf6 28.Rxe5 Bc6 29.Kf2 Rf7 30.Rd3 Be4 31.Rd4 Bc6 32.g3 Raf8 33.Sh5 Re8 34.Rxe8 Bxe8 35.Sf4 Bd7 36.Sd3 Re7 37.Kf3 Kg7 38.c5 Bb5 39.cxb6 cxb6 40.Kf4 Bxd3 41.Rxd3 Rf7 42.Ke5 Kg6 43.Rd6+ Kg5 44.Rxb6 f4 45.gxf4+ Rxf4 46.Rxa6 Rh4 47.b5 Rxh3 48.a4 h5 49.b6 Rb3 50.a5 h4 51.Ra8 h3 52.Kd6 Kg4 53.Rh8 Rb5 (Βλέπε κατωτέρω διάγραμμα)

W. N. Potter

 

R. Fenton

54.Rxh3 Kxh3 55.Kc6 Rxa5 56.b7 Ra6+ και ισοπαλία κατόπιν συμφωνίας.

Από το σπάνιο βιβλίο του Harrie Grondijs με τίτλο:

«No Rook Unturned. A Tour Around the Saavedra Study.»

Διαβάστε περισσότερα »

Το Ματ της Αναστασίας

Στη σκακιστική βιβλιογραφία συχνά συναντούμε τους διάφορους τρόπους
και τύπους ματ με ειδικές χαρακτηριστικές ονομασίες. Άλλες προς τιμήν
διασήμων σκακιστών κι’ άλλες από τους ίδιους τους δημιουργούς τους.
Γνωστά είναι τα ματ των:
Anderssen, Blackburne, Boden, Damiano, Greco, Legal, Morphy,
Pillsbury κλπ. Ένα από αυτά τα ματ με χαρακτηριστική ονομασία είναι
και "Το ματ της Αναστασίας". Το όνομα το πήρε από μια νουβέλα που
γράφτηκε το 1803 από τον Γερμανό Wilhelm Heinse (1746-1803), εδώ
στη Φρανκφούρτη,με τίτλο: "Anastasia und das Schachspiell, brief
aus Italien" - "H Αναστασία και το Σκάκι". Η νουβέλα αναφέρεται
σε κάποια κοπέλα ονόματι Αναστασία, η οποία κάποια μέρα μπήκε
λαθραία στο παλάτι του ηγεμόνα για να τον παρακαλέσει να δώσει χάρη
στον αγαπημένο της, που ήταν φυλακισμένος και καταδικασμένος σε
θάνατο.Εκείνη την ώρα ο Βασιλιάς μ’ έναν αυλικό του έπαιζαν σκάκι
και ήταν τόσο απορροφημένος από το παιγνίδι, ώστε δεν έδωσε την
παραμικρή σημασία για την εμφάνιση της Αναστασίας μέσα στο παλάτι
και ούτε ενδιαφέρθηκε να μάθει τον τρόπο με τον οποίο μπήκε μέσα στο
παλάτι.Εκείνη άρχισε να το παρακαλεί να δώσει χάρη στον αγαπημένο
της, αλλά αυτός δεν την άκουγε, διότι ήταν προσηλωμένος στο παιγνίδι.

Διαβάστε περισσότερα »

Η Δαμόκλειος Σπάθη

Εγκαινιάζω την σελίδα με μια σύνθεση του Ρώσου συνθέτη M. Schoumoff, η οποία συνοδεύεται απο μια ιστορία που ενέπνευσε τον συνθέτη για να δημιουργήσει αυτή τη θέση.
Στην αρχική θέση το μαύρο πιόνι δεν υπήρχε με αποτέλεσμα το πρόβλημα να έχει δύο λύσεις :
Α.) Κλειδί : 1.Rf3! και Β.) Κλειδί : 1.Bh1!

M. Schoumoff,1865;/1866;
Διόρθωση από

Carlo de Grandi 27-09-2009

Παίζουν τα Λευκά και κάνουν ματ σε 3 κινήσεις (3#)

Η ανωτέρω θέση συνοδεύεται από την εξής ιστορία,όπως την

αναφέρει ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας (106-43π.Χ.) εδώ:
Τις Συρακούσες, στην Σικελία, διοικούσε κάποτε ο τύραννος Διονύσιος ο Πρεσβύτερος εδώ. 
Μεταξύ των αυλικών του τυράννου υπήρχε ο αυλοκόλακας Δαμοκλής, που θαύμαζε και ζήλευε τ΄ αγαθά, τον πλούτο,την δύναμη και την δόξα του κυρίου του, γι’ αυτό συχνά τον μακάριζε. Κάποτε ο Διονύσιος ρώτησε τον Δαμοκλή αν ήθελε να δοκιμάσει και ο ίδιος την ευτυχία του άρχοντα και να πάρει την θέση του, για μια μόνο ημέρα. Ο Δαμοκλής δέχτηκε πανευτυχής και άρχισε να απολαμβάνει τις τιμές και τις ανέσεις του άρχοντα. Κατόπιν διαταγής του Διονύσου του φόρεσαν την Βασιλική στολή, τον κάθισαν στο θρόνο και του απέδωσαν τις βασιλικές τιμές. Μετά τον οδήγησαν σε μια τραπεζαρία, όπου υπήρχαν τραπέζια στολισμένα και γεμάτα από κάθε λογής φαγητά και κρασιά. Ο Δαμοκλής έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Καθώς απολάμβανε την χλιδή, περιεργαζόμενος τα πάντα γύρω του, ξαφνικά είδε ακριβώς πάνω από το κεφάλι του, στην οροφή, να κρέμεται ένα μεγάλο σπαθί που το συγκρατούσαν τρίχες αλόγου. Φυσικά, μπορούσαν να κοπούν ανά πάσα στιγμή... Όταν ο Δαμοκλής εξέφρασε την απορία του στον Διονύσιο γιατί τοποθέτησε το σπαθί πάνω από τον θρόνο, ο Διονύσιος του απάντησε:
«Το σπαθί το τοποθέτησα πάνω από τον θρόνο για να μου θυμίζει να παίρνω σωστές αποφάσεις για οτιδήποτε αφορά τον λαό μου και τους συνεχείς κινδύνους που περιβάλλουν τη ζωή του άρχοντα, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να πεθάνω και να μη μπορώ να επανορθώσω.το σφάλμα»

 
Η Δαμόκλειος Σπάθη», 1812 του Richard Westall. 
Πίνακας που παρουσιάζει τον Τύραννο των Συρακουσών Διονύσιο τον Πρεσβύτερο και

τον Δαμοκλή να κάθεται στον θρόνοτου Διονύσου με το σπαθί να αιωρείται πάνω από το κεφάλι του.

Διαβάστε περισσότερα »