Rebus No.276 (7)

Λύση

Πινάκιο* [Πινα**κιο(ς)***]
*Πινάκιο:
(α)Μικρός πίνακας
(β)Επιτραπέζιο σκεύος, συνήθως πήλινο, που χρησιμοποιείται στο σερβίρισμα φαγητού, το πιάτο
(γ)Το βιβλίο με αριθμημένες και μονογραμμένες από τον προϊστάμενο του δικαστηρίου σελίδες στο οποίο εγγράφονται με τη σειρά οι υποθέσεις που εκδικάζονται στο ακροατήριο σε μία δικάσιμο (νομική)
(δ) Έκφραση:
«Αντί πινακίου φακής.»
Με χαμηλό τίμημα, για ελάχιστα χρήματα.
π.χ. «Αντί πινακίου φακής θέλουν να πωλήσουν τις εταιρείες ύδρευσης που ανήκουν σε όλους μας»
Η φράση πιθανόν προέρχεται από την βιβλική αφήγηση:
...καὶ ἦν Ἡσαῦ ἄνθρωπος εἰδὼς κυνηγεῖν, ἄγροικος, Ἰακὼβ δὲ ἄνθρωπος ἄπλαστος, οἰκῶν οἰκίαν. ἠγάπησε δὲ Ἰσαὰκ τὸν Ἡσαῦ, ὅτι ἡ θήρα αὐτοῦ βρῶσις αὐτῷ• Ρεβέκκα δὲ ἠγάπα τὸν Ἰακώβ. ἥψησε δὲ Ἰακὼβ ἕψημα• ἦλθε δὲ Ἡσαῦ ἐκ τοῦ πεδίου ἐκλείπων, καὶ εἶπεν Ἡσαῦ τῷ Ἰακώβ• γεῦσόν με ἀπὸ τοῦ ἑψήματος τοῦ πυρροῦ τούτου, ὅτι ἐκλείπω. διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐδώμ. εἶπε δὲ Ἰακὼβ τῷ Ἡσαῦ• ἀπόδου μοι σήμερον τὰ πρωτοτόκιά σου ἐμοί. καὶ εἶπεν Ἡσαῦ• ἰδοὺ ἐγὼ πορεύομαι τελευτᾶν, καὶ ἵνα τί μοι ταῦτα τὰ πρωτοτόκια; καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰακώβ• ὄμοσόν μοι σήμερον. καὶ ὤμοσεν αὐτῷ• ἀπέδοτο δὲ Ἡσαῦ τὰ πρωτοτόκια τῷ Ἰακώβ. Ἰακὼβ δὲ ἔδωκε τῷ Ἡσαῦ ἄρτον καὶ ἕψημα φακοῦ, καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ ἀναστὰς ᾤχετο• καὶ ἐφαύλισεν Ἡσαῦ τὰ πρωτοτόκια. (Γένεσις, ΚΕ, 27-34). Αντάλλαξε δηλαδή ο Ἡσαῦ τα προνόμια και την περιουσία που είχε ως πρωτότοκος (πρωτοτόκια) με το ευτελές αντίτιμο ἄρτον καὶ ἕψημα φακοῦ...
**Η Πίννα (Pinna) (γράφεται και πίνα), είναι γένος δίθυρων μαλακίων της οικογένειας των Πιννιδών και της τάξης των Ανισομυαρίων. Ζει στις εύκρατες και στις θερμές θάλασσες. Μοιάζει με τεράστιο μύδι. Το όστρακό της αποτελείται από λεπτά και πλατιά ελάσματα, τα οποία είναι ενωμένα στην κορυφή τους, ώστε να ανοίγουν και να κλείνουν Το ζώο, το οποίο τρώγεται χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύγευστο, χρησιμοποιείται κυρίως ως δόλωμα στο ψάρεμα. Στο όστρακο της πίννας σπάνια σχηματίζονται μαργαριτάρια, τα οποία όμως δεν έχουν ιδιαίτερη οικονομική αξία. Το μήκος του ζώου φτάνει τα 70 εκατοστά. Τα όστρακα της πίννας είναι λεπτά, σε σχήμα τρίγωνο και μυτερά στο ένα άκρο, ενώ από το άλλο είναι στρογγυλευμένα. Στο εξωτερικό μέρος έχουν χρώμα κίτρινο και από μέσα παρουσιάζουν ελαφρύ ιριδισμό. Στον ελληνικό χώρο και ιδίως στη Χαλκιδική (στις Νέες Φώκιες) απαντάται η πίννα η ευγενής. Επίσης στη Μεσόγειο ζει και η πίννα η κτενοειδής, εδώδιμη. Το μήκος της είναι περίπου 20 εκατοστά. Αρκετά είδη συμβιώνουν με καβούρια (πιννοθήρες, γνωστά και ως πιννοκαβούρια), τα οποία βρίσκουν προστασία στην κοιλότητά της. Σε αντάλλαγμα, την προειδοποιούν να κλείσει τα ελάσματά της όταν υπάρχει κίνδυνος. Εκτός από την αλιεία, όπου χρησιμεύει ως δόλωμα, η πίννα χρησιμοποιείται και για την κατασκευή μεταξένιων υφασμάτων. Συγκεκριμένα, η βύσσος της πίννας χρησιμοποιείται για κατασκευή τέτοιων υφαντών στην νότια Ιταλία και στη Σικελία. Επίσης, από τη βύσσο κατασκευάζουν κάλτσες και γάντια. Το είδος δεν κινδυνεύει άμεσα με εξαφάνιση, αλλά απαιτείται η λήψη μέτρων για την προστασία της.
***Στην ελληνική μυθολογία ο Κοίος ήταν ένας από τους Τιτάνες, γιος του Ουρανού και της Γαίας, όπως αναφέρει ο Ησίοδος στη Θεογονία του (134). Ο Κοίος συνδέεται με την ευφυΐα, τις απόλυτες γνώσεις και τις απορίες. Πάντοτε πίεζε τις καταστάσεις προς αναζήτηση του ορίου των γνώσεων. Αναφέρεται ότι ήταν πατέρας της Λητούς και της Αστερίας, τις οποίες απέκτησε με την αδελφή του, την Τιτανίδα Φοίβη (Θεογονία 404), η οποία συνδέεται με τη φωτεινότητα και τη Σελήνη. Οι κόρες του Κοίου συμβολίζουν τους κλάδους της μαντικής και προορατικής ικανότητας. Σύμφωνα με τις παραδόσεις της ελληνιστικής εποχής, ο Κοίος έδωσε το όνομά του στο νησί Κως. Ακόμα μεταγενέστερα ο Κοίος αναφέρεται ως ένας από τους Γίγαντες, εξαιτίας της συγχύσεως που επεκράτησε στη διάκριση μεταξύ Τιτάνων και Γιγάντων. Αρκετοί μελετητές θεωρούν ότι ο Κοίος και η Φοίβη προσωποποιούσαν την πρωταρχική πηγή όλης της Γνώσεως. Χάρη στη Λητώ, ο Κοίος έγινε ο παππούς δύο εκ των θεών του Δωδεκαθέου, της Αρτέμιδας και του Απόλλωνα. Μαζί με τους άλλους Τιτάνες, ο Κοίος κατακρημνίσθηκε στα Τάρταρα από τον Δία και άλλους ολύμπιους θεούς μετά την Τιτανομαχία. Τελικώς ο Δίας τους απελευθέρωσε από εκεί. Στη ρωμαϊκή μυθολογία ο Κοίος ταυτίζεται με τον Polus.

Rebus No.275 (8)

Λύση

Σκορπιός* [Σκορ**πιος***]
*(α) Ο Σκορπιός είναι νησίδα του Ιονίου που βρίσκεται στα πρόσγεια του νοτίου στομίου του κόλπου Αλέξανδρου της Λευκάδας. Ανήκει στο σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων νήσων και στο σύμπλεγμα των Πριγκηπονήσων. Βόρεια του Σκορπιού βρίσκεται η νησίδα Σκορπίδι και ανήκει διοικητικά στο δήμο Μεγανησίου. To 1963 πωλήθηκε στον Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση. Στη νησίδα αυτή, όπου υφίστανται σήμερα λίγα οικήματα, βρίσκονται οι τάφοι του Αριστοτέλη Ωνάση, του γιου του Αλέξανδρου και της κόρης του Χριστίνας. Για πολλά χρόνια στον όρμο του Σκορπιού ελλιμενιζόταν η θαλαμηγός "Χριστίνα", η μετέπειτα "Αργώ". Το 2012 αγοράστηκε από τον Ρώσο μεγιστάνα Ντμίτρι Ριμπολόβλεβ ως δώρο για τα γενέθλια της κόρης του.
(β) Οι Σκορπιοί είναι ζώα που σχηματίζουν την ομώνυμη τάξη αρθροπόδων (Scorpiones) και ανήκουν στην ομοταξία των αραχνίδιων. Οι σκορπιοί έχουν μέγεθος από 3 μέχρι 18 εκατοστά του μέτρου. Κατοικούν σε ξερές και πετρώδεις περιοχές. Στην Ευρώπη, ο σκορπιός εμφανίζεται περισσότερο στην Ισπανία, την Ιταλία και τα Βαλκάνια. Ζει μόνος του και δεν αλλάζει τον τόπο που μένει μέχρι να πεθάνει. Την ημέρα κρύβεται κάτω από πέτρες, στις σχισμές των βράχων ακόμα και μέσα στα σπίτια, στις σκοτεινές γωνιές ή κάτω από έπιπλα. Τη νύχτα βγαίνει από την κρύπτη του για την ανεύρεση τροφής. Οι σκορπιοί τρώνε έντομα, αράχνες και άλλα μικρά ζωύφια. Δεν απομακρύνεται από την κρύπτη του εκτός από την εποχή που πολλαπλασιάζεται, οπότε πρέπει να βρει το ταίρι του. Μετά τη σύζευξη, ο θηλυκός σκορπιός καταβροχθίζει τον αρσενικό και ύστερα από μερικούς μήνες το θηλυκό γεννάει 25 - 30 αβγά. Η μητέρα βοηθά με τις λαβίδες της να βγούν τα μικρά από τα αυγά. Αφού τα καθαρίσει, τα βάζει πάνω στη ράχη της, όπου μένουν περίπου 15 μέρες. Στο διάστημα αυτό η μητέρα μένει συνέχεια στη φωλιά της, χωρίς να τρώει τίποτα. Το τσίμπημα του σκορπιού που ζει στην Ευρώπη προκαλεί πόνους και ερεθίζει το δέρμα, δεν είναι όμως επικίνδυνο. Οι σκορπιοί που ζουν στις ισημερινές περιοχές είναι πολύ επικίνδυνοι. Το δηλητήριο που έχουν στο αγκάθι στην άκρη της ουράς τους είναι θανατηφόρο, περισσότερο για τα παιδιά, αλλά και για τους ενήλικες.
(γ) Στην Αστρολογία ο Σκορπιός είναι αστρολογικό ζώδιο, το οποίο συνδέεται με τον αστερισμό του Σκορπιού. Σύμφωνα με τον τροπικό ζωδιακό, ο Σκορπιός καταλαμβάνεται από τον Ήλιο από 23 Οκτωβρίου μέχρι 22 Νοεμβρίου. Στον αστρικό ζωδιακό, ο αστερισμός καταλαμβάνεται κατά την περίοδο από 16 Νοεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου. Το ζώδιο απέναντι από τον Σκορπιό είναι ο Ταύρος. Τα ακόλουθα δεδομένα αντιπροσωπεύουν, κατά τους αστρολόγους, το σύνολο των χαρακτηριστικών που αποτελούν την "ταυτότητα" του Σκορπιού:
Κυβερνήτης Πλανίτης: Πλούτωνας(παραδοσιακός = Άρης).
Στοιχείο: Νερό
Ποιότητα: Σταθερή
Αδυναμία: Αφροδίτη
Έξαρση: Ουρανός
Πτώση: Σελήνη
(δ) Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Σκορπιός ήταν ακόλουθος της θεάς Άρτεμης ο οποίος κατ΄ εντολή της φόνευσε τον Ωρίωνα. Συμφώνα και με μια άλλη μυθολογική εκδοχή ο Σκορπιός έγινε η αιτία της κατακεραύνωσης του Φαέθωνα από τον Δία.
**Σκορ 4 = Επιτραπέζιο παιγνίδι στρατηγικής
Κανόνας Παιγνιδιού:
- Κάθε παίκτης παίρνει με τη σειρά ένα δίσκο και το τοποθετεί σε μια θέση ώστε να σχηματιστεί είτε: μια κάθετη, μια διαγώνια ή μια οριζόντια γραμμή.
- Ο νικητής είναι ο πρώτος που θα σχηματίσει τέσσερις δίσκους του ίδιου χρώματος σε μια σειρά.
Η κατασκευή χρησιμεύει επίσης ως αποθήκη για τους δίσκους όταν το παιχνίδι τελειώνει..
*** (α)Πιος = Ο Αντωνίνος Πίος (Cesare Tito Elio Adriano Antonino Augusto Pio, 19 Σεπτεμβρίου 86 - 7 Μαρτίου 161), γνωστός και ως Αντωνίνος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 138 έως το 161. Ήταν θετός γιος και διάδοχος του Αδριανού. Ολόκληρο το όνομά του ήταν Καίσαρας Τίτος Αίλιος Αδριανός Αντωνίνος Αύγουστος Πίος. Το όνομα Πίος (πίος=ευσεβής) του δόθηκε όταν απέτρεψε τη Σύγκλητο απ' το να θεοποιήσει τον Αδριανό αλλά και από τη στάση του προς τους Χριστιανούς. Κατάγονταν από αριστοκρατική και πλούσια οικογένεια. Ξεχώριζε για την ωραιότητα του, την ευγένεια, τη φιλοπονία, τη μόρφωση και την τιμιότητα. Διαδέχτηκε τον Αδριανό το 138, αφού διήλθε από όλη την κλίμακα της συγκλητικής ιεραρχίας. Αρχικά κυνήγησε τους Χριστιανούς, στη συνέχεια όμως διατήρησε θετική στάση προς αυτούς για τα μέτρα πάντα της εποχής. Απεχθαχόταν τον πόλεμο. Έλεγε χαρακτηριστικά "προτιμώ να σώσω τη ζωή ενός πολίτη παρά να δώσω διαταγή να θανατωθούν χίλιοι". Πολέμησε όμως εναντίον όσων επιβουλεύονταν την ακεραιότητα της αυτοκρατορίας στη Βρετανία, εναντίον των Πάρθων, των Ιουδαίων και των Αιγυπτίων που είχαν εξεγερθεί. Ήταν ιδιαίτερα δίκαιος ως ηγεμόνας και η φήμη του είχε φθάσει μέχρι τις Ινδίες, όπου ηγεμόνες της περιοχής ζητούσαν την διαιτησία του σε διαφορές με τους Βακτριανούς και τους Υρκανούς. Η βασιλεία του θεωρείται μια από τις καλύτερες περιόδους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Παντρεύτηκε την Φαυστίνα την Πρεσβύτερη και απέκτησε μια κόρη την Φαυστίνα την νεότερη, και μία ακόμη κόρη και δύο γιους που πέθαναν νέοι. Υιοθέτησε τους Μάρκος Αυρήλιος και Λούκιος Βήρος Διάδοχος του ήταν ο επίσης περίφημος Μάρκος Αυρήλιος. Απεβίωσε το 161 μ.Χ.
(β)Πίος=Όνομα που είχαν 12 Πάπες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και ένας αντι-πάπας.

Rebus No.274 (9)

Λύση

Βαλεριάνα* [Βαλερι**ανα***]
*Η Βαλεριάνα είναι αυτοφυές φυτό που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα για τις ηρεμιστικές και αγχολυτικές ιδιότητές του. Τα έλαια που περιέχει έχουν παρόμοια δράση με τις βενζοδιαζεπίνες, μια κατηγορία φαρμάκων με ηρεμιστικές, αγχολυτικές, αντισπασμωδικές, αναισθητικές και μυοχαλαρωτικές ιδιότητες, οι οποίες χρησιμοποιούνται συχνά για να προσφέρουν ανακούφιση σύντομης διάρκειας στις καταστάσεις σοβαρού άγχους ή αϋπνίας. Ο μηχανισμός δράσης της βαλεριάνας ωστόσο παραμένει γενικά άγνωστος. Στο παρελθόν η βαλεριάνα χρησιμοποιούνταν και σε ασθενείς με επιληψία. Πέραν της θεραπευτικής χρήσης της, η βαλεριάνα είναι γνωστή και για τη χρήση της στην αρωματοποιία αλλά και στην καλλιέργεια της για καλλωπιστικούς λόγους λόγω των όμορφων λουλουδιών της και της αντοχής της σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Η βαλεριάνα ανθίζει από το καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο κυρίως σε μέρη µε υγρά και ψυχρά κλίµατα. Μπορείτε να τη βρείτε σε αγρούς αλλά και να την καλλιεργήσετε µόνοι σας στον κήπο ή σε µια γλάστρα στο μπαλκόνι σας. Μαζέψτε τις ρίζες της το φθινόπωρο και φροντίστε να τις αποξηράνετε μακριά από το φως ή αναζητήστε τις σε βοτανοπωλεία και φαρμακεία. Εκτός από τις αγχολυτικές της ιδιότητες, η βαλεριάνα θεωρείται χρήσιμη και για τις περιπτώσεις αρθρίτιδας, νευραλγίας, κολίτιδας, υπέρτασης, κολικών του εντέρου, ρευματικών πόνων και δυσμηνόρροιας αλλά και για κράµπες, ημικρανία, αϋπνία, πονόδοντο και νευρικό άσθμα. Αν έχετε πονοκέφαλο, μπορείτε να πιείτε ένα αφέψημα βαλεριάνας βράζοντας 10 γραμμάρια φύλλα ή ρίζα βαλεριάνας σε ένα λίτρο νερό. Για να καταπολεμήσετε την αϋπνία, αφήστε για 45 λεπτά µία χούφτα φύλλα βαλεριάνας σε δύο κούπες βραστό νερό, σκεπάζοντας καλά το σκεύος για να µην κρυώσει το αφέψημα. Πίνετε 3-4 φορές την ημέρα, καθώς και 30-45 λεπτά πριν από τον ύπνο. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι οι μεγάλες δόσεις βαλεριάνας προκαλούν κακοδιαθεσία. Η χρήση της πρέπει να γίνεται μόνο για µία εβδομάδα, µε διάλειμμα στη συνέχεια δύο-τριών εβδομάδων. Στο διάστημα της «αποχής» επιτρέπεται η χαλάρωση στο μπάνιο µε αφρόλουτρο µε 5-10 σταγόνες αιθέριο έλαιο βαλεριάνας στο νερό.
**Βάλερι Ερνάντες Ματίας= Μοντέλο από το Πουέρτο – Ρίκο. Μις Κόσμος 2014.
***Η Άνα Ιβάνοβιτς (Ana Ivanovic σερβικά: Ана Ивановић) είναι αθλήτρια της αντισφαίρισης από τη Σερβία. Το 2008 έγινε η πρώτη αθλήτρια της χώρας της που ανέβηκε στο νούμερο ένα της διεθνούς κατάταξης, έπειτα από τη νίκη της στο Ρολάν Γκαρός. Κόρη ενός επιχειρηματία και μιας δικηγόρου, γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 6 Νοεμβρίου του 1987. Το Σεπτέμβριο του 2007 έγινε πρέσβειρα καλής θελήσεως για τη UNICEF.

Rebus No.273 (6)

Λύση

Βελόνα* [Βελο**να***]
*Βελόνα:
(1)Εργαλείο για ράψιμο με αιχμηρή άκρη και μικρό δακτύλιο για το πέρασμα της κλωστής.
(2)Μεταλλικό εργαλείο για πλέξιμο.
(3)Το αιχμηρό μεταλλικό στέλεχος που προσαρμόζεται σε μια σύριγγα προκειμένου να γίνει ένεση.
(4)Η ακίδα που προσαρμόζεται στον βραχίονα ενός γραμμόφωνου ή πικ άπ.
[Πρέπει να αλλάξεις βελόνα στο πικ απ.]
(5)Ο δείκτης μιας συσκευής μέτρησης .
[Η βελόνα στο στροφόμετρο έφτασε στο κόκκινο.]
(6)Το φύλλο ορισμένων δέντρων, όπως το πεύκο.
(7)Σακοράφα μεγάλη βελόνα, με την οποία ράβουμε κάτι με σπάγγο, σάκους ή χοντρά υφάσματα.. [Διότι, εἶπε ὁ σιδηρουργὸς, ἐὰν ὁ μαστορής σου τύχει νὰ χάσει τὴ σακοράφα του, ἠμπορεῖ νὰ περάσει μία κλωστὴ πέρα πέρα ἀπὸ τ' αὐτιά σου καὶ νὰ ἐξακολουθήσει τὸ ἔργο του. (Γεώργιος Βιζυηνός, Ο Τρομάρας)].
(8) Η μαγνητική βελόνα ή μαγνητική βελόνη είναι ένας πολύ λεπτός και πολύ ελαφρύς τεχνικός μαγνήτης που το σχήμα του είναι συνήθως επίμηκες οξύμορφος ρόμβος, πολύ λεπτού πάχους, που μπορεί να περιστρέφεται ελεύθερα επί κατακορύφου άξονα, από του κέντρου του. Η μαγνητική βελόνα αποτελεί το κύριο και θεμελιώδες εξάρτημα των πάσης φύσεως "ξηρών" μαγνητικών πυξίδων. Περί της εφαρμογής της στη ναυσιπλοΐα δείτε σχετικά το άρθρο ανεμολόγιο που είναι πολύ αρχαιότερο της μαγνητικής βελόνας πλην όμως ο συνδυασμός και των δύο αποτελούν σήμερα τον "μαγνητικό δίσκο" των πάσης φύσεως "υγρών" μαγνητικών πυξίδων. Από την αρχαιότητα όταν ο άνθρωπος επιδόθηκε στη ναυτιλία παρατήρησε πως ο Πολικός Αστέρας δεν μετακινούνταν από τη θέση του στον ουράνιο θόλο με συνέπεια να χρησιμοποιεί αυτόν για πυξίδα του. Όταν όμως ο Πολικός δεν ήταν ορατός τότε χρησιμοποιούσε άλλα ουράνια σώματα όπως τον Ήλιο τη Σελήνη κ.λπ. Έτσι η έννοια της πυξίδας ως κατεύθυνση είναι πολύ παλαιά. Παρά ταύτα η καταγωγή της μαγνητικής βελόνας δεν είναι γνωστή. Το 203 π.Χ. όταν ο Αννίβας απέπλευσε από την Ιταλία λέγεται πως ο πλοηγός του έφερε το όνομα "Pelorus". Κανείς όμως δεν είναι σήμερα βέβαιος αν αυτό το όνομα ταυτιζόταν με μαγνητική βελόνα που κατ΄ άλλους υποστηρίζεται πως την έφερε (εισήγαγε) ο Μάρκο Πόλο στην Ιταλία από την Κίνα τον 13ο αιώνα. Αυτό όμως που τουλάχιστον ιστορικά είναι εξακριβωμένο είναι ότι το 1269 ο Petrus Peregrinus περιλαμβάνει στο βιβλίο του "Epistola de Magnete" αναφορά για μαγνητική βελόνα στηριζόμενη σε αξονίσκο και επιπλέουσα εντός δοχείου ύδατος και μάλιστα με γραμμή πίστεως προκειμένου να λαμβάνεται και διόπτευση. Πάντως η σημερινή εμπιστοσύνη της μαγνητικής βελόνης και κατ΄ επέκταση της μαγνητικής πυξίδας ανάγεται στον Κέλβιν ο οποίος και την τελειοποίησε στη σημερινή της μορφή πριν περίπου ένα αιώνα. Η ανακάλυψη του γεωμαγνητικού πεδίου ανάγεται στην αρχαιότητα όταν έγινε αντιληπτή η ιδιότητα του ορυκτού μαγνητίτη που αιωρούμενο τμήμα του προσανατολίζονταν κατά διεύθυνση Βορρά - Νότου. Περί τον 13ο αιώνα ο Γάλλος μηχανικός Πέτρος Περεγκρίνος (Petrus Peregrinus), κρέμασε μια σιδερένια βελόνα πάνω από τμήματα μαγνητίτη και διεπίστωσε ότι τα άκρα της βελόνας συνέπιπταν με τα αντίθετα άκρα του ορυκτού. Αυτά τα άκρα της βελόνας τα ονόμασε "πόλους". Στο έργο του "Epistola de magnete" ο Περεγκρίνος σημειώνει την έλξη που ασκούν οι "ουράνιοι πόλοι" στους πόλους του μαγνητίτη γι΄ αυτό και αυτός προσανατολίζεται. Το 1600 ο Άγγλος επιστήμονας Γουλιέλμος Γκίλμπερτ (William Gilbert) κατέγραψε όλες τις μέχρι τότε υπάρχουσες γνώσεις περί μαγνητισμού απορρίπτοντας την θεωρία του ουράνιου μαγνητικού πόλου του Πολικού Αστέρα ή άλλου ουράνου σώματος. Με σχετικό δε πείραμα οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι η Γη είναι τελικά ο μεγάλος μαγνήτης οι πόλοι του οποίου ταυτίζονταν περίπου με τους πόλους της Γη. Βέβαια με ασφαλή επιστημονικά κριτήρια δεν υπήρχε ολοκληρωμένη ερμηνεία μέχρι το 1838 όταν πλέον ο Γερμανός φυσικός Κάρολος Φρειδερίκος Γκάους (Karl Friedrich Gauss) στο έργο του "Algemeine Theorie des Erdmagnetismus" χρησιμοποιώντας μαθηματική ανάλυση απέδειξε ότι περισσότερο από το 95% του γήινου μαγνητικού πεδίου προέρχεται από το εσωτερικό της Γης και πολύ μικρό ποσοστο από άλλες πηγές. Οι αιτίες που δημιούργησαν το γήινο μαγνητικό πεδίο δεν είναι ακόμη γνωστές, πλην όμως υφίστανται διάφορες θεωρίες.
**Ο Μαξ Βέλο (Max Velo) Αλβανός αρχιτέκτονας και ζωγράφος. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1935. Απέκτησε διεθνή φήμη μέσα από τη ζωγραφική του. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
***Να = Δείκτης κατεύθυνσης ή ένδειξης αντικειμένου, ανθρώπου ή ζώου.

Rebus No.272 (9)

Λύση

Βαλκυρίες* [Βαλ**κυρίες***]
*Στη Σκανδιναβική μυθολογία οι Bαλκυρίες (valkyrjur, ενικός : valkyrja) είναι ελάσσονες θηλυκές θεότητες που υπηρετούν τον Οντίν. Η ονομασία τους σημαίνει αυτές που επιλέγουν τους σφαγιασθέντες. Στην σύγχρονη τέχνη οι βαλκυρίες συχνά απεικονίζονται ως όμορφες κοπέλες με ασπίδες σε φτερωτά άλογα, οπλισμένες με κράνη και ακόντια. Ωστόσο η φράση ίππος βαλκυρίας περιέγραφε τον λύκο, άρα αντίθετα με το στερεότυπο δεν ίππευαν φτερωτά άλογα. Μάλλον ίππευαν αγέλες λύκων που σύχναζαν στα πτώματα νεκρών πολεμιστών. Οι ίδιες οι βαλκυρίες θεωρούνταν πως είχαν συγγένεια με τα κοράκια, τα οποία πετούσαν πάνω από τα πεδία μαχών και επέλεγαν πτώματα. Έτσι, οι αγέλες των λύκων και τα κοράκια που καθάριζαν το πεδίο μάχης μετά τη λήξη μπορεί να γίνονταν αντιληπτά ως υπηρέτες ενός υψηλότερου σκοπού. Ο στόχος των βαλκυριών ήταν να επιλέγουν τους πιο ηρωϊκούς από αυτούς που είχαν σκοτωθεί σε μάχη και να τους μεταφέρουν στη Βαλχάλλα. Αυτό ήταν απαραίτητο γιατί ο Οντίν χρειαζόταν πολεμιστές να πολεμήσουν με το μέρος του στην προκαθορισμένη μάχη στο τέλος του κόσμου, το Ράγκναροκ. Πολλές από τις βαλκυρίες αναφέρεται πως είχαν θνητούς γονείς. Διάφορες βαλκυρίες εμφανίζονται ως μείζονες χαρακτήρες σε σωζόμενους μύθους όπως οι:
Μπρύνχιλντρ (Brynhildr)
Χιλντρ (Hildr)
Σιγκρντρίφα (Sigrdrífa)
Σιγκρούν (Sigrún)
Σβάφα (Sváva)
Θρουντρ (Þrúðr)
Άλλες πηγές δεικνύουν πως και κάποιες άλλες Βαλκυρίες ήταν σημαντικοί χαρακτήρες της Σκανδιναβικής μυθολογίας, όπως η Γκουννρ (Gunnr) και η Σκόγκουλ (Skögul). Έχουν σωθεί επίσης τα ονόματα πολλών άλλων βαλκυριών.
Η όπερα Βαλκυρία (γερμ. Die Walküre,) αποτελεί το δεύτερο μέρος της ρομαντικής επικής τετραλογίας του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν (Der Ring des Nibelungen). Αναφέρεται στον κατάλογο ευρετήριο των έργων του Βάγκνερ με τον αριθμό καταχώρησης 86 Β (WWV Wagner-Werke-Verzeichnis 86 Β). Το πιο γνωστό απόσπασμα του έργου είναι το "The Ride of the Valkyries" (Η Επέλαση των Βαλκυριών). Ο Βάγκνερ εμπνεύστηκε την ιστορία του από τη Σκανδιναβική μυθολογία και την Ποιητική Έντα Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ ενσωμάτωσε Σκανδιναβικές ιστορίες που περιελάμβαναν τη βαλκυρία Μπρύνχιλντρ και την τιμωρία της και τον επακόλουθο έρωτά της για τον Πολεμιστή Σίγκφριντ στις όπερές του Βαλκυρία (Die Walküre) και Το Λυκόφως των Θεών (Götterdämmerung). Στην βαγκνερική τους εκδοχή οι Βαλκυρίες είναι κόρες του Βοτάν (Wotan /Οντίν) και της Έρντα (Erda/Γιορντ, ‘Γη’) και ονομάζονται Brünnhilde, Helmwige, Ortlinde, Gerhilde, Waltraute, Siegrune, Rossweisse, Grimgerde και Schwertleite. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο του Μονάχου, στις 26 Ιουνίου του 1870, μετά από επιμονή του βασιλιά Λουδοβίκου Β' της Βαυαρίας. Στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ως μέρος του πλήρους κύκλου, στις 14 Αυγούστου του 1876. Στις Η.Π.Α., η όπερα έκανε πρεμιέρα στην Ακαδημία Μουσικής στη Νέα Υόρκη στις 2 Απριλίου του 1877.
**Βαλ Κίλμερ = Val Kilmer, ηθοποιός.
***Κυρίες = Η Βασίλισσα Όλγα με τη κυρίες επί των τιμών της αυλής της, το 1885.

Rebus No.271 (9)

Λύση

Μαϊστράλι* [Μαης**τρα(βερσα)***λη****]
* Μαϊστράλι, Μαΐστρος = άνεμος μικρής έντασης
**Γιώργος Μάης = Λαϊκός Τραγουδιστής
***Τραβέρσα:
Α)Δοκάρι που χρησιμοποιείται σταυρωτά με κάποιο άλλο σε κατασκευές.
Β)Το δοκάρι, συνήθως ξύλινο, πάνω στο οποίο στηρίζονται οι μεταλλικές ράγες στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Γ)Ξύλινο ή μεταλλικό δοκάρι που χρησιμοποιείται σε κατασκευές.
Δ)Λεπτό, μεγάλο και μακρόστενο υφαντό ή πλεκτό (σεμέν) που χρησιμοποιείται σαν διακοσμητικό σε έπιπλα.
****Ο Έντγκαρ Λη Μάστερς (Edgar Lee Masters, 1868-1950) ήταν Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και βιογράφος. Έγραψε δώδεκα θεατρικά έργα, εικοσιένα βιβλία ποίησης, έξι μυθιστορήματα και έξι βιογραφίες (μεταξύ των οποίων του Αβραάμ Λίνκολν και του Μαρκ Τουαίην) αλλά την φήμη του την οφείλει κυρίως στην Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ (Spoon River Anthology, 1915). Πρόκειται για μια συλλογή σύντομων επιτάφιων ποιημάτων σε ελεύθερο στίχο, όπου διακόσια δώδεκα πρόσωπα μιλούν για την ζωή και τα πάθη τους. Πολλοί είδαν στα ποιήματα αυτά ένα απόηχο της αρχαίας ελληνικής επιγραμματικής ποίησης.

Rebus No.270 (8)

Λύση

Μαΐστρος* [Μα**ιστρος***]
*Μαΐστρος = ο βορειοδυτικός άνεμος, άλλη ονομασία: σκίρων
**Ma Long = Παγκόσμιος Πρωταθλητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. (Πινγκ -Πονγκ)
***(α)Ο `Ιστρος στην ελληνική μυθολογία: ήταν ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Αντιστοιχούσε στον κάτω ρου του ποταμού Δούναβη (τουλάχιστον μεταγενέστερα, στη ρωμαϊκή εποχή). Ο Ησίοδος αποκαλεί τον Ίστρο «καλλιρέεθρον» (Θεογονία 339). Αδέλφια του Ίστρου ήταν ο Έλωρος και ο Ακταίος, οι οποίοι πολέμησαν στη Μυσία, στο πλευρό του Τηλέφου.
(β)Ο Ίστρος ο Κυρηναίος: ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, του 3ου αιώνα π.Χ., καταγόμενος από την Κυρήνη ή τη Μακεδονία ή την Πάφο. Η ακμή του τοποθετείται γύρω στο 220 π.Χ.. Γεννήθηκε δούλος, και διετέλεσε μαθητής του Καλλίμαχου, γεγονός από το οποίο ονομάσθηκε Καλλιμάχιος. Ο Ίστρος συνέγραψε τα έργα Αττικά ή Συναγωγή των Ατθίδων, Αιγυπτίων αποικίαι, Ηλειακά, Περί Πτολεμαϊδος της εν Αιγύπτω πόλεως, και άλλα. Από τα έργα του διασώθηκαν λίγα αποσπάσματα.
(γ)Ο Ίστρος ο Καλλατιανός: Έλληνας από την Καλλάτιδα (σημερινή Μανγκάλια της Ρουμανίας), ο οποίος αναφέρεται από το Στέφανο το Βυζάντιο ως συγγραφέας του έργου «Περί Τραγωδίας».
(δ)Η Ίστρος (πόλη): αρχαία ελληνική πόλη, στη Ρουμανία, στις εκβολές του ποταμού Ἲστρου (Δούναβη).
Η αρχαία ελληνική πόλη Ἲστρος κτίστηκε από τους Μιλήσιους, νότια από το ιερό ‘πεντάστομο’ του ποταμού Ίστρου (Δούναβη), λίγο βορειότερα της πόλης Τόμοι- Εμπόριον (σημερινή πόλη Κωνστάντσα). Οι Μιλήσιοι άποικοι στην περιοχή είχαν εμπορικές συναλλαγές με τους Θράκες. Ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που δημιουργήθηκε στο σημερινό έδαφος της Ρουμανίας και η οποία περιγράφεται πολλούς αιώνες μετά, από το γεωγράφο Σκύμνο το Χίο περί το 110 π.Χ., στο έργο του ‘Περιήγησις’, όπου αναφέρει ότι η Ἲστρος ιδρύθηκε το 630 π.Χ. Μερικούς αιώνες αργότερα ο Ευσέβιος της Καισάρειας, γράφει ότι ιδρύθηκε περί την 33η Ολυμπιάδα, ήτοι περί το 657-656 π.Χ. Το παλαιότερο τεκμηριωμένο νόμισμα που βρέθηκε στην περιοχή της αρχαίας πόλης είναι μια ασημένια δραχμή οκτώ γραμμαρίων που αναφέρεται στο έτος 480 π.Χ. Η Ἲστρος ήταν κατ’ αρχάς μια πολίχνη και φαίνεται ότι η πλήρης ανάπτυξής της προσδιορίζεται περί τον Γ΄ αιώνα π.Χ. Αυτό δηλώνεται από την αφθονία των ευρεθέντων αργυρών νομισμάτων της εποχής. Τα νομίσματα αυτά φέρουν από την μία όψη δύο κεφάλια, το ένα στραμμένο επάνω και το άλλο κάτω- πιθανώς των Διόσκουρων, το οποίων η λατρεία ήταν διαδεδομένη στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Στην άλλη όψη τα νομίσματα φέρουν έναν αλιάετο πάνω σε δελφίνι. Ενώ νεότερα νομίσματα έχουν την κεφαλή του ποταμού Ίστρου ως πωγωνοφόρο και κερασφόρο.

Rebus No.269 (10)

Λύση

Πρωτοπόρος* [Πρωτο(ς)**πωρος***]
* 1(α.)Αυτός που βρίσκεται μπροστά σε μια πορεία προς κάποια κατεύθυνση: «Tα πρωτοπόρα τμήματα του στρατού μας μπήκαν στη Θεσσαλονίκη».
1(β.) Αυτό που διακρίνεται, που προηγείται χάρη σε διαρκείς διακρίσεις, επιτυχίες: «Το σχολείο μας, πρωτοπόρο στο μπάσκετ, νίκησε και στο βόλεϊ».
2. Αυτό που χαρακτηρίζεται από την εφαρμογή νέων ιδεών, γνώσεων, τεχνικών κτλ. (στον πνευματικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό, πολιτικό κτλ. χώρο), τ’ οποίο χρησιμεύει ως πρότυπο για άλλους:
«Πρωτοπόρα επιστήμη / τεχνολογία».
(ως ουσιαστικό για πρόσωπα):
«Οι πρωτοπόροι της επιστήμης / της διανόησης».
**Στα μαθηματικά πρώτος αριθμός (ή απλά πρώτος) είναι ένας φυσικός αριθμός μεγαλύτερος της μονάδας με την ιδιότητα οι μόνοι φυσικοί διαιρέτες του να είναι η μονάδα και ο εαυτός του. Ένας φυσικός αριθμός μεγαλύτερος της μονάδας , ο οποίος δεν είναι πρώτος αριθμός ονομάζεται σύνθετος αριθμός. Για παράδειγμα, ο αριθμός 5 είναι πρώτος, επειδή μόνο οι αριθμοί 1 και 5 τον διαιρούν εξίσου, ενώ ο 6 είναι σύνθετος επειδή έχει διαιρέτες τους 2 και 3 εκτός των 1 και 6. Το μηδέν και το ένα δεν είναι πρώτοι αριθμοί. Το μηδέν συχνά δεν θεωρείται καν φυσικός αριθμός.
***Ο Πώρος (αρχ. ελλ.:Πῶρος) ήταν βασιλιάς ενός αρχαίου κράτους στην Ινδία, στο σημερινό Παντζάμπ. Το βασίλειό του βρισκόταν ανάμεσα στους ποταμούς Τζέλουμ και Τσέναμπ (Τα ποτάμια αυτά ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες με τα ονόματα Υδάσπης και Ακεσίνης, αντίστοιχα). Είναι γνωστός για τη μάχη που έδωσε κατά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 326 π.Χ., στον ποταμό Υδάσπη. Σύμφωνα με τον Αρριανό, το ύψος του Πώρου ήταν πάνω από πέντε πήχεις (Ένας πήχης ισούται με 0,46 μέτρα: 5*0,46=2,30μέτρα). Αντιθέτως, ο Πλούταρχος, υποστηρίζει πως ο Πώρος έφτανε τους τέσσερις πήχεις και τη μία σπιθαμή (Ένας πήχης ισούται με 0,46 μέτρα και Μία σπιθαμή είναι περίπου 0,18μέτρα:[(4*0,46)+0,18]=2,02μέτρα).Όπως και να 'χει, το παράστημα του Ινδού βασιλιά εντυπωσίασε τον Αλέξανδρο. Ο Πώρος περίμενε τον Μέγα Αλέξανδρο στην απέναντι όχθη του Υδάσπη. Στη μάχη είχε παρατάξει και 200 πολεμικούς ελέφαντες. Η μάχη μαινόταν όλη την ημέρα, με σοβαρές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Τελικά, μια επέλαση του ελληνικού ιππικού από απροσδόκητο σημείο, βρήκε ανέτοιμο τον Πώρο. Τα στρατεύματά του απωθήθηκαν σ' έναν δρόμο που ποδοπατήθηκαν από τους ελέφαντες. Στη μάχη, ο Πώρος αποδείχθηκε σπουδαίος πολεμιστής. Το ήθος και η ανδρεία του, συγκίνησαν ακόμη και τον Αλέξανδρο. Ο Πώρος φαίνεται να κατείχε τη θέση του σατράπη για αρκετά χρόνια μετά την αναχώρηση του Αλέξανδρου. Φαίνεται πως έγινε σατράπης της περιοχής του Ινδού, μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, στο 323 π.Χ. Αυτή του η θέση επιβεβαιώθηκε το 321 π.Χ., μετά τη συνέλευση των Επιγόνων στο Τριπαράδεισο της Συρίας.